تأثیر ایزوفلاون سویا بر تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی به کندروسیت، با بیان ژن های کلاژن ii و آگریکان

زمینه و هدف: به دلیل فقدان عروق خونی در بافت غضروف، آسیب های این بافت قابل ترمیم نیست. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر ایزوفلاون سویا بر تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مشتق از چربی به کندروسیت و بیان ژن های کلاژن ii و آگریکان انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ابتدا چربی زیرجلدی انسانی در طی عمل لیپوساکشن، تهیه و با آنزیم کلاژناز (نوع ( i جهت تجزیه کلاژن انکوبه شد و کلاژناز توسط مدیوم dmem، غیرفعال و پس از سانتریفوژ در رسوب سلولی کشت داده شد، سپس در پاساژ سوم، سلول ها جدا و در محیط کندروژنیک جهت تمایز به غضروف قرار گرفتند، و به سه گروه: کنترل، تیمار با tgf-β1 و تیمار با قرص ایزوفلاون سویا تقسیم شدند. قرص ها در آب مقطر حل شده و با عبور از فیلتر 2/0 میکرومتری استریل، به محیط کشت اضافه شدند و 48 ساعت بعد بقای سلولی به وسیله mtt و 14 روز بعد بیان ژن های کلاژن ii و آگریکان با real time – pcr بررسی گردید. یافته ها با آزمون واریانس یک طرفه و تست توکی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج mtt، افزایش معنی دار میزان viability در گروه tgf-β1 نسبت به گروه کنترل و ایزوفلاون سویا را نشان داد (05/0>p). نتایج ((rt- pcr، افزایش بیان کلاژن ii و آگریکان در گروه ایزوفلاون و tgf-β1 نسبت به گروه کنترل را نشان داد، همچنین میانگین ct مرتبط با ژن کلاژن ii در دوگروه ایزوفلاون و tgf-β1 نسبت به گروه کنترل دارای افزایش معنی داری بود (05/0>p). نتیجه گیری: سویا در محیط کشت موجب افزایش در بیان ژن های آگریکان، کلاژن ii و تکثیر سلولی می شود، اما به نسبت گروه tgf-β1 این افزایش زیاد نیست.